TOP5 najgorszych książek 2017!

Czołem Małpki!

Osłabia mnie pogoda za oknem. Czy tylko ja wolałabym już srogie mrozy, niż to błotniste czort wie co, mylnie nazywane zimą? Generalnie mam dziś (znaczy się w dniu, kiedy piszę ten post) nastrój do narzekania, tak więc dziś przychodzę do was z kolejną TOPką. Panie i Panowie, oto pięć najgorszych książek spośród wszystkich, które przeczytałam w 2017 roku ;).

Nawiasem mówiąc pod obrazkami podlinkowałam wam do nich recenzję. Co do kolejności, to nie jest ona celowa. Każda tych książek była zła na swój sposób i właściwie nie wiem której „zło” było większe.

Recenzja <klik>

O zgrozo, to była droga przez męki. Pieśń dla Elli Grey miała być współczesną historią Orfeusza, a skończyło się na opowieści o bandzie nastolatków chlejących wino na plaży. Poważnie, pół książki to jakieś zjarane, konkretnie zakrapiane spotkania na plaży, druga połowa to podniecanie się postacią Orfeusza, którego właściwie nie znamy, bo przez większą część książki jest razem z Ellą… gdzieś. Nie wiemy gdzie, bo ich historię opowiada nam przyjaciółka Elli. Tak moi drodzy, ta książka polega na tym, ze niedoinformowana dziewczyna opowiada nam o związku swojej przyjaciółki, o którym wie niewiele, bo od kiedy Orfeusz zaczyna być z Ellą, ta właściwie znika. A, i jest jeszcze „ano”, czyli słowo królujące w tej książce. Okropności, fuj fuj.

Ha! Tej książki jeszcze na blogu nie było, bo recenzja czeka, aż skończę wrzucać zaplanowane TOPki. Nie mniej jednak Pocałunek zdrajcy w pełni zasłużył na uwzględnienie w tym rankingu. Czym „zapunktował”? Nijakością. Poważnie, śmiem twierdzić, że jest to najbardziej bezpłciowa, pozbawiona akcji i niewzbudzająca żadnych emocji książka, jaką czytałam w 2017 roku. Co zabawne uważam, że w tej historii drzemał ogromny potencjał. To mogłoby być okrutnie dobre… a było okrutnie nudne.  Z resztą zobaczycie w recenzji, a zdradzę wam, że…  będzie mocno nietypowa ;)

 

Recenzja <klik>

Miało być pełno humoru. Miałam dzięki tej książce polubić klimat Star Warsów… Dupa. Nic z tego. W Gwiezdnym wojowniku (daruję sobie pisanie pełnego tytułu, dobrze?) nie dzieje się nic, nic nie jest zabawne, nic nie jest dopracowane. Miało być dobrze, wyszło karykaturalnie i płasko. Miszczuk nawet nie starała się udawać, ze nie robi z czytelników idiotów i dwa wojujące ze sobą imperia nazwała kolejno księstwami Makrosoftu i Epple… Z czymś się wam to kojarzy może? Każdego z bohaterów można opisać jednym zdaniem, bo autorka zbudowała ich charaktery w oparciu o jedną, może dwie cechy. Są prości jak budowa cepa. Całość można właściwie czytać przeskakując co kilka stron – sprawdziłam to. W połowie strony przeskoczyłam sobie do następnego rozdziału, przeczytałam go, po czym wróciłam do miejsca, w którym sobie przerwałam. I wiecie co? Nic mnie nie ominęło. Czy ja muszę mówić coś więcej? :/

 

Recenzja <klik>

O, a to była chyba najbardziej denerwująca książka tego roku. Nie dość, że opis z okładki okazał się ciekawszy od treści właściwej, której spokojnie mógłby być streszczeniem, nie dość, że raz za razem opowiadano mi te same historie z przeszłości, nie dość, że bohaterowie byli najzwyczajniej w świecie durni jak but, to jeszcze całość sprawiła, że przez kilka tygodni nie byłam w stanie ruszyć książek, w których akcja toczyła się w czasach średniowiecza. Autorka tak strasznie spartaczyła tę powieść, że to aż straszne. Nie chcę jednak streszczać wam tu recenzji. Po prostu… odradzam wam Łowczynię z ciernistego lasu. Z całego serca odradzam.

Recenzja <klik>

I na koniec mój ogromny zawód, czyli Zaklinacz ognia. Borze szumiący, to straszne było. Chima zrobiła ze smoka coś na kształt zwierzątka domowego, wielka miłość okazała się nie taka wielka, spiski i knowania nudziły, akcji trzeba było z lupą szukać… W przypadku wspomnianego Pocałunku zdrajcy przynajmniej widziałam niewykorzystany potencjał. Tutaj nawet tego nie było. To była jedynie dobrze wypromowana książka, która zrobiła mnie w konia. Nic więcej.

Ughhh, ale się ojojczałam! Całość mogę podsumować jedynie sugestią: nie traccie czasu na wspomniane książki. Chyba, że jesteście Ewą z To read or not to read, wtedy śmiało, bo wiem, że Ewa ma zapędy masochistyczne :’).

To były najgorsze książki, które ukradły mój czas w 2017. A jakie były wasze nietrafione wybory?

Trzymajcie się ciepło!

Ula ;*