To było tak absurdalne... | Podwójna namiętność Krista & Becca Ritchie

Czołem Jaszczureczki!

Jakie to było odpychające. Fujka. A zapowiadało się na niczego sobie erotyk :< Szczerze mówiąc nie bardzo wiem co mogę jeszcze dodać we wstępie, przejdźmy więc może do mojej opinii o Podwójnej namiętności autorstwa sióstr Kristy i Becci Ritchie. Ostrzegam: może polać się krew.

"Nieśmiała, drobna Lily Calloway, niepotrafiąca powiedzieć „nie”, rumieniąca się nawet w towarzystwie chłopaków, ma poważny problem – jest uzależniona od… seksu. Kolekcjonuje akcesoria erotyczne oraz filmy i praktycznie codziennie zalicza numerki w klubach nocnych. Jej przyjaciel Loren Hale to z kolei zabawny, cyniczny szkolny outsider żyjący w cieniu ojca. Chłopak szuka w alkoholu ucieczki przed problemami. Aby ukryć swoje słabości przed rodziną, Lily i Lo decydują się na fałszywy związek – oznacza to zamieszkanie razem, pójście do college’u i, co najważniejsze, odcięcie się od krewnych. Przyjaźnią się od małego, więc wspólne ukrywanie swoich niedoskonałości nie przysparza im problemów. Do czasu.

To pasjonująca historia dwojga życiowych rozbitków, którzy udają parę, by pomagać sobie w życiu wypełnionym nałogami, i stać za sobą murem.

Pierwszy tom z serii, która skradnie serca nastolatków."*

Celowo zamieściłam wam powyżej okładkowy opis, bo to właśnie on skusił mnie do sięgnięcia po tę książkę. Zazwyczaj bohaterki erotyków zalatują nimfomanią na kilometr, ale nie mają jej stwierdzonej. Tu autorki postawiły kawę na ławę – spodziewałam się sporej dawki seksu, bo w końcu nałóg zobowiązuje. Tak więc sam pomysł wydawał mi się interesujący. Myślałam, ze dostanę opowieść o dwójce młodych ludzi, którzy próbują walczyć ze swoimi demonami, nie jakieś nie wiadomo co, bo nadal miałam na uwadze, że biorę się za erotyk, no ale liczyłam na to, że będzie on dobry. A on nawet mierny nie był, poważnie.

Nie minęło 15 minut, a ja już jakieś sześć razy miałam ochotę odłożyć Podwójną namiętność. Od progu dostałam w pysk sceną tak odrealnioną, że to aż głowa boli.  W prawdzie studenckie imprezy dopiero przede mną, ale za sobą mam już te licealne i nigdy mi się nie zdarzyło widzieć ani słyszeć, żeby faceci dzień po melanżu widząc jakąś dziewczynę, która postanowiła poznać się bliżej  z którymś z gości i rano wracała do domu, została wyzywana od ździr, szmat, etc., przy akompaniamencie śmiechów i chichów, bo przecież szmacenie kobiet jest takie zabawne (hehehe). Dokładnie od takiej sceny zaczyna się Podwójna namiętność. Co więcej, Lily, czyli rzeczona główna bohaterka, ma zupełnie wywalone na te obelgi, w sensie uznaje, że przecież sobie zasłużyła, no jak miałaby się gniewać za takie teksty, jak w dzisiejszym świecie to normalne, że kobieta po jednonocnej przygodzie dostaje metkę „szmaty”. Co ja mogę więcej powiedzieć..? No jeśli książka tak mi się przedstawiła, to ja już w kościach czułam, że się nie polubimy. Ale że nie wypada oceniać czegokolwiek pochopnie to uznałam, że ok., dam jej szansę tak do setnej strony na poprawę.

…przy setnej stronie nie miałam już złudzeń – tego nie dało się uratować. Nie będę wchodzić w szczegóły i analizować tak drobiazgowo kolejnych wydarzeń, które wydawały mi się totalnie nierealne z punktu widzenia czytelnika, jednak przytoczę kilka z nich, żebyście mieli może nie pełny, ale powiedzmy że... dokładniejszy obraz sytuacji.

Wyobraźcie sobie np., że przyprowadzacie do mieszkania znajomego, który chce przeprowadzić wywiad z waszym chłopakiem. Temu z kolei ni cholery się ten pomysł nie widzi… więc na oczach zaproszonego gościa pcha wam ręce do majtek tak z przodu, jak i z tyłu, wciska wam język do gardła, opisuje na co ma ochotę (na głos, a ochotę ma bynajmniej nie na naleśniki z serem…), finalnie mówi kolesiowi, żeby spadał, bo „chce się pieprzyć ze swoją dziewczyną”, na co ten odpowiada, że „może cię pieprzyć trochę później” i dalej gapi się na to, jak wasz luby się do was dobiera. A wy co? A wy nic, jesteście sparaliżowane, bo włączył się wam tryb nimfomanki (to jeszcze jakoś od biedy rozumiem), a gdy wasz znajomy w końcu wychodzi (a rozmowę wysępił, przy czym przez czas jej trwania ręce waszego faceta nadal były w waszych majtkach i okolicach)… praktycznie wbrew woli waszego partnera robicie mu dobrze. No tak. Tak było, nie zmyślam. Takie rzeczy się dzieją… w filmach pornograficznych na jakimś TV4 czy innym gównie.

Tak się prezentuje relacja miedzy bohaterami. Niby autorki jakoś próbowały to uzasadnić emocjami, które kierowały bohaterami, ale nadal wypadało to bardzo, BAAARDZOOO kulawo.

Z resztą generalnie emocje i ich wpływ na bohaterów książki są niezłym absurdem. Nie wiedziałam czy mam się śmiać, czy płakać kiedy czytałam historię Lily i Lo. Przykładowo: facet praktycznie cię przeleciał na oczach obcego typa? Spoko, najwidoczniej czuł pilna potrzebę, trzeba mu to wybaczyć. Laska na pokazie mody swojej siostry wymyka się na numerek w samochodzie i nie widzi pokazu? Skandal! Cała rodzina strzela focha, a rzeczoną siostrę trzeba wręcz błagać o wybaczeni no bo jak to tak nie obejrzeć jej pokazu?! I tak jest tu często. Za rzeczy błahe bohaterowie obrażają się na śmierć i życie, a za coś, co powinno skłócić ich na dekady nie są nawet specjalnie wkurzeni, bo przecież zawsze istnieje jakieś uzasadnienie, nie? No właśnie nie. Ja tego nie kupuję. Ni cholery.

Śmieszna sprawa tyczy się seksu w tej książce. Bo wiecie, ja na serio nie czepiałabym się opisów seksu nawet dość bujnych (no chyba, że dostałabym znów jakieś durne bobry i maczugi namiętności – szanujmy się, tak?)… ale ich tu było tyle, co kot napłakał. Kilka razy pojawiły się fantazje głównej bohaterki o seksie z randomowymi mężczyznami w windzie czy w klubie (za każdym razem byłam nieźle skonsternowana, bo to akurat było zrobione dobrze – rzeczywistość mieszała się z fantazjami głównej bohaterki tak, że ona czasami traciła kontakt z tym co się działo wokół niej i to akurat wypadało nieźle), ale nie znalazłam tu kilkustronicowych opisów uwzględniających połowę Kamasutry i masę cudacznych określeń na penisa. Zwykle kiedy Lily szła z kimś do łóżka, to kończyło się na wzmiance, że idzie i na ocenie tego czy jej się podobało, co mnie zdziwiło. Ale mimo wszystko to zaskoczenie zliczam na plus – nie wiem czy zdzierżyłabym jeszcze dodatkowo przegięte opisy seksu xD.

Moim największym problemem z tą książką jest absurdalność związku łączącego głównych bohaterów. Lily na każdym kroku zarzeka się, że Lo jest jej najlepszym przyjacielem, że rozumieją się bez słów, że tylko na niego może liczyć, tylko on ją rozumie, bla bla bla… Wiecie co? To jest, za przeproszeniem, gówno prawda. Jakbym ja miała mieć takiego najlepszego przyjaciela… to już bym najlepszego przyjaciela nie miała. O ile jeszcze Lily jako przyjaciółka wypada względnie ok, bo w teorii troszczy się o Lo, chociaż popiera jego nałóg (ale to ma nawet sens, skoro on nie zabrania jej zaspokajać swoich chorych potrzeb), o tyle z Lo jest taki przyjaciel, jak z koziej dupy saksofon. Facet jest w pełni świadom uzależnienia swojej współlokatorki i non stop je wykorzystuje, wyzywa ją, otwrcie sugeruje, że ta jest łatwa, puszczalska, itp. W prawdzie w dalszej części książki autorki próbowały wytłumaczy jego zachowanie, ale ja tego wyjaśnienia nie kupuję, ni cholery. Przez absurdalność przyjaźni łączącej Lo i Lily lektura Podwójnej namiętności potwornie męczy. Serio.

Drugim z kolei największym problemem, który wpłynął na moją ocenę tej książki była proporcja trwania w nałogu do walki z nim. Liczyłam, że to rozłoży się jakoś po połowie – przez pół książki bohaterowie będą się staczać i zatracać w seksie i alkoholu coraz bardziej, a potem wydarzy się coś, co sprawi, że zaczną walczyć ze swoimi uzależnieniami. Tymczasem przez niemalże całą książkę Lily i Lo są mniej więcej na tym samym poziomie uzależnienia, a gdzieś tam hen, hen na samym końcu dostajemy kilkuzdaniowe relacje na zasadzie „od pójścia na odwyk minęło pięć dni, to były ciężkie dni bo to, to i to, a do tego czułam to, to i tamto”. Tyle. Zero skupienia się na terapii, odwyku, na jakimś aspekcie psychologicznym nimfomanii i alkoholizmu. Nic. Po prostu przez ponad trzysta stron Lo wypija średnio dwie szklanki whiskey na stronę, a Lily uprawia seks minimum raz dziennie, a potem w ułamku sekundy po pewnym… no, nazwijmy to plot twistem, postanawiają zmienić swoje życie. Hip hip, hura! :/

Prawdę mówiąc mam jeszcze od groma zarzutów. Począwszy od orgazmu osiągniętego od samego patrzenia na faceta na siłowni lub na kelnera na jachcie (serio, orgazm bezdotykowy wywołany patrzeniem na typka pytającego, czy nie trzeba ci przynieść soku albo drinka – takie rzeczy tylko w Podwójnej namiętności!), przez przewidywalne zwroty akcji (pojawia się tu „tajemniczy wątek”, który rozgryzłam jakoś rozdział po tym, kiedy poznałam bohaterów, którzy są w niego zamieszani), kończąc na ciągłym podkreślaniu jacy to nasi bohaterowie nie są bogaci, jak to nie śpią na hajsie (swoich rodziców) i nie podcierają się banknotami, ale myślę, że i bez tego się obejdzie więc może przejdę do nieco jaśniejszych stron Podwójnej namiętności.

W książce pojawia się postać Connora i jest to absolutnie świetny bohater drugoplanowy. Zalatuje mi trochę Sherlockiem, tym granym przez Cumberbatcha. Jest piekielnie inteligentny, ma specyficzne poczucie humoru i średnio umie w relacje międzyludzkie. Znaczy się umie, ale na swój sposób. Connor był moim zbawieniem i jedyną odsieczą w tym kanale, jakim okazała się Podwójna namiętność. Podobno autorki napisały też osobne serie o siostrach Lily więc zakładam, że w jednej z nich pojawi się postać Connora – po tę książkę sięgnęłabym z przyjemnością właśnie ze względu na tego pana oraz powiązaną z nim w pewien sposób siostrę Lily, która może okazać się o wiele ciekawsza od głównej bohaterki Podwójnej namiętności.

No, to plusy mamy już zaliczone.  Szybko poszło.

Podsumowując: miało być pięknie, a wyszło jak zawsze. Liczyłam na niezły erotyk z ciekawymi postaciami o ciężkiej przeszłości, a dostała jakieś wypaczone uniwersum, w którym poniżanie kobiet jest na porządku dziennym, seks przestaje być czymś osobistym, a przyjaźń na śmierć i życie to jakaś parodia. Jeśli myślicie, że poczytacie o walce z nimfomanią i alkoholizmem, to jesteście w bledzie. Jeśli myślicie, że poznacie przebieg rozwijania się tych nałogów – pudło, nie tędy droga. Właściwie nie wiem co może wam dać ta książka. Nawet głupiego relaksu i odmóżdżenia od niej nie dostaniecie, a to jest coś, czego ja na przykład od erotyku oczekuję, bo po to po niego sięgam. Szczerze? Możecie sięgnąć po Podwójną namiętność żeby się ukarać za podjadanie słodyczy na diecie albo za przechodzenie na czerwonym świetle. Innego zastosowania dla tej książki nie znajduję.

Zadam dość głupie pytanie: skusicie się mimo wszystko? Kto z was ma ochotę sprawdzić, czy jest aż tak źle? xD No dawajcie! Wiem, że zaglądają tu tacy szaleni, odważni masochiści <3 

Buziaki ;* 

Ula

Tytuł oryginału: Addicted to you

Tłumaczenie: Marzena Reyher

Ilość stron: 368

Data premiery: 19.09.2018

Wydawnictwo: W.A.B.

*źródło opisu: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4859635/addicted-podwojna-namietnosc