TOP6 najlepszych książek 2017 roku!

Cześć Zefirki!

Czemu zefirki? Bo gdyż albowiem kiedy to piszę, za moim oknem wieje taki wicher, że świst wiatru muzykę zagłusza. Cudownie. Lubię tak. Ale mniejsza z tym, bo przecież nie będziemy rozmawiać o pogodzie! Poprzednio były książki najgorsze, wcześniej najładniejsze, a dziś przyszła pora na TOP6 najlepszych książek 2017 roku ;)

Nie ustawię ich w jakiejś konkretnej kolejności. Nie umiem i nie chcę. Jak dla mnie każda z tych książek zasłużyła sobie na pierwsze miejsce <3 Oczywiście linki do recenzji macie skitrane pod zdjęciami ;)

Recenzja  <klik>

Marta Kisiel to moje tegoroczne odkrycie jeśli chodzi o rodzimych autorów. Na zdjęciu widzicie Siłę niższą ale to wcale nie tak, że ta książka jest lepsza od dwóch pozostałych – po prostu od kiedy poznałam twórczość Ałtorki wszystkie trzy jej książki krążą po mojej rodzinie i znajomych, podbijają ich serca i sprawiają, że grono fanów Licha i Krakersa się powiększa. Tak w Sile niższej, jak i w Dożywociu oraz Nomen omen króluje świetne poczucie humoru, którego nie sposób nie pokochać. To są historie tak oryginalne, tak nietypowe i tak dobrze napisane, że naprawdę nie udało mi się jeszcze znaleźć osoby, która by im nie uległa. Ja uległam od pierwszych linijek i czekam na więcej. A plotka głosi, że Ałtorka coś knuje, coś szykuje na ten rok <3

Recenzja  <klik>

Ta książka była… WOW. Zbierałam szczękę z podłogi. N.K. Jemisin powaliła mnie już pierwszym tomem historii o Essun, górotworach i zjadaczach kamieni, a drugim tomem dodatkowo wcisnęła mnie w ziemię. Szczerze mówiąc nie wiem nawet, co mogę tu napisać, aby skłonić was do sięgnięcia po tę opowieść. Tego jest tam tak wiele..! Począwszy od narracji w drugiej osobie (czuje się to tak, jakby ktoś ci opowiadał co TY robisz, jakbyś to TY był/a w ciele Essun), poprzez niesamowicie precyzyjnie wykreowany świat, razem z wątkiem magicznych mocy, który… nie, stop. Bo się rozgadam i z krótkiego postu zrobię rozprawkę o tym, dlaczego Wrota obelisków to obowiązkowa pozycja na liście wszystkich fanów dobrej, solidnej fantasy. W każdym bądź razie nie bez powodu w recenzji tej książki gości hasło „najlepsza książka tego lata” ;)

Recenzja  <klik>

Jako laik w dziedzinie thrillerów nie mogę powiedzieć, że jest to najlepszy thriller roku, bo gdyż nie mam porównania. Jednak z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że 48 to książka, która wywołała u mnie największe ciarki ever. Andreas Gruber sprawił, że od rana do nocy myślałam o tej historii. Bałam się o porwane kobiety, bałam się o to, co w kolejnym rozdziale wyrządzi im morderca. Szukałam rozwiązania razem ze śledczymi, chciałam ich wyprzedzić chociaż o stronę, chociaż o akapit. Nic z tego. Gruber bezapelacyjnie dołączył do grona autorów, po których książki będę sięgać w ciemno. To było lepsze od filmu. Skopało mnie. Polecam, Ewa Wachowicz.

Recenzja  <klik>

A oto i jedna z dwóch najlepszych młodzieżówek, jakie czytałam w 2017. Fałszywy pocałunek perfidnie mi zasapoilerowano, ale nic to! Tak czy siak jestem nim oczarowana. Nadal nie potrafię wybaczyć autorce tego, co mi zrobiła na ostatnich stronach. Chcę już poznać dalsze losy bohaterów, chcę śledzić ten pieruńsko dobry wątek romantyczny, chcę być zaskakiwana na każdej stronie. To wszystko dostałam w tomie pierwszym i liczę na to, że kolejny da mi równie dużo. A właściwie, zważywszy na to straszne zakończenie Fałszywego pocałunku mam nadzieję, że dostanę jeszcze więcej <3

Recenzja  <klik>

Przez tę książkę popłakałam się podwójnie. Matko i córko, to było obłędne! Zdrajca tronu przełamał klątwę drugiego tronu i z powodzeniem pobił swoją poprzedniczkę – Buntowniczkę z pustyni. Ta część była tak klimatyczna, tak pełna magii, tak misternie sklecona, a ostatecznie tak zaskakująca i łamiąca serce, że wydaje się to być wręcz niemożliwym. Oj, miałam kaca. I jak tak sobie teraz pomyślę, to nadal go troszkę odczuwam. Potrzebuję trzeciego tomu. Teraz, zaraz.

Recenzja  <klik>

A na koniec książka, w której znalazłam mojego męża nr1 – Dwór mgieł i furii. Zabijcie mnie, ale jeśli w tej historii są jakieś błędy logiczne, czy jakiekolwiek inne… to ja mam je w nosie. Tu jest Rhys, to mi wystarcza. ACOMAF to jedna z tych książek, przy których zapomniałam o bożym świecie. Świat wykreowany przez Maas pochłonął mnie bez reszty, wciągnął, połknął przeżuł i wypluł zasmarkaną i załzawioną przez to, co stało się na ostatnich stronach. Słowo daje, miałam ochotę go spalić. Większe emocje przy zakończeniu czułam chyba tylko czytając Jeźdźca miedzianego i  Zdradę  M. Rutkowski. Miałam doła jak stąd do jądra ziemi, że muszę  czekać na zakończenie tej trylogii. Chwała niebiosom właśnie czytam trzeci tom, spodziewajcie się więc wkrótce recenzji ;).

I jak tam? Wystaje wam głowa ponad poziom ochów i achów, które zapewne właśnie zalały was z ekranu tlefonulaptopa/tableta/nie wiem z czego korzystacie? Musicie mi to wybaczyć, inaczej nie mogłam. Najgorsze jest to, że z półki patrzy na mnie jeszcze z pięć książek, które powinny znaleźć się w tym zestawieniu. Szczerze powiedziawszy, to była najtrudniejsza do ogarnięcia TOPka  (nawiasem mówiąc dopiero po jej opublikowaniu ogarnęłam, ze w moim TOP5 jest nie pięć, a sześć pozycji. Dalej nie wiem jak ja to zrobiłam, coś tu zawiodło. Ale uratowałam sytuację.. a tym samym mój zamysł na 4x TOP5 poszedł się kochać xD). Uratował mnie fakt, że część książek wyszła w świat i nie miałam możliwości zrobienia im zdjęć, a chciałam żeby ten post był spójny pod tym względem.

Ale ale, wy na pewno macie swoje typy na najlepsze książki minionego roku. A ja jestem ich ogromnie ciekawa, bo skoro coś zachwyciło was, to może i mnie zachwycić może zachwycić? (cóż za fenomenalna konstrukcja zdania! …-,-). Piszcie mi koniecznie tytuły waszych numerów jeden roku 2017, a ja wszystkie skrupulatnie spiszę i kto wie, może w przyszłorocznej TOPce znajdzie się któraś z podanych przez was książek?

Trzymajcie się ciepło i strzeżcie się przed brukselkami! Małe podstępne kapustki, kto to kurde stworzył? ;(

Ula ;*