TOP4 najbrzydsze książki 2017!

Czołem Płomyczki!

Okej, wyjaśniło się skąd w TOP5 najlepszych książek wzięła się szósta książka – umknęła z TOPki, którą dziś wam zaprezentuję. Nie pytajcie mnie jak do tego doszło xD. Wszystko miałam elegancko rozpisane na karteczce, wszystko dzieliłam i było po równo… odpowiedź jest jedna: to wszystko wina cyber-chochlików!  Ale co się stało, to się nie odstanie. Były już TOP5 najładniejszych i najgorszych książek minionego roku, była niespodziewana TOP6 najlepszych książek, a więc pora na ostatnie zestawienie. Zapraszam was na TOP4 najbrzydsze książki 2017.

Już na wstępie zaznaczę, że w zeszłym roku jakoś nie miałam styczności z paskudnymi okładkami. Tak więc te, które wam tu zaprezentuje nie są wcale takie złe, jednak na tle pozostałych książek, które zasiliły moją biblioteczkę w 2017 wypadają najgorzej. Miejcie to proszę na uwadze ;).

Recenzja <klik>

Nie lubię okładek książek od Harper Collins i okładka Dobrej córki nie stanowi tu wyjątku. Jakoś jak na nią patrzę, to czuję takie „meeh”. Niby tragedii nie ma, ale historia w której bohaterka zostaje pogrzebana żywcem, dostaje kulkę w łeb, inną gwałcą, jeszcze inna jest zamieszana w strzelaninę i morderstwo dwójki ludzi… kurczę, to zasługuje na lepszą oprawę, aniżeli szaro-mdłe coś z czerwonym napisem.

A, no i oczywiście jest i blurb. Zdradzić wam coś? Blurb kłamie.

O, a na tę książkę czekałam niecierpliwie – zarówno ciekawa wnętrza, jak i oprawy, bo dwa poprzednie tomy bardzo mi się podobały. A tu taka dupa. Nie dość, że nie dałam rady (póki co) przebrnąć przez tę kumulację biadolenia i nudy, to jeszcze okładka Królewskiej klatki nijak nie przypadła mi do gustu. Mam nieodparte wrażenie, że korona trzeciego tomu jest zrobiona z rybich szkieletów xD I znów: niby to nie jest jakieś bardzo złe, ale oczekiwałam czegoś lepszego, bardziej estetycznego jednak. Ale może czwarty tom, którego w sumie miało nie być ale będzie, okaże się śliczny i mi to wynagrodzi? ;)

Recenzja <klik>

Ta książka zasługuje na miejsce w TOPce złych książek, ale jednak nie była aż tak tragiczna, jak pozostałe pięć pozycji. Nie mniej jednak spokojnie mogę zamieścić ją tutaj, bo ku mojemu zaskoczeniu… SQN spieprzył okładkę swojej książki. To dziwne, bo gdyż generalnie ich projekty zawsze trafiają w me gusta, a tutaj… tu jest tego za dużo, zbyt mechanicznie, kupy mi się te elementy nie trzymają. Jedno, co troszkę okładkę ratuje, to kolorystyka, ale to by było na tyle w mojej opinii. Natomiast na samo wspomnienie Wilczej godziny uruchamia mi się tryb śpiączki książkowej i tej takiej irytacji wywołanej zagubieniem w treści… a więc jeśli dodamy to do pokićkanej oprawy, to otrzymamy książkę złą pod oboma względami. A miało być tak pięknie…

Recenzja <klik>

A o tej książce nie mieliście okazji przeczytać u mnie, lecz u Kasi (zostawię wam link oczywiście ;)), jako że w tym roku utworzyła ona armię niekulturalnych kobitek, a ja zaliczam się do tego grona :D I co tu dużo mówić… ja rozumiem, że to okładka filmowa, że aktorzy, że promocja filmu… ale ten pan się tak na mnie patrzy, że aż strach brać się za czytanie tej nawiasem mówiąc niezłej książki. Nie lubię kiedy na okładkach ukazani są bohaterowie książki, a zwłaszcza jeśli nie są to grafiki takie jak np. w Szklanym tronie czy Pocałunku zdrajcy, a zdjęcia prawdziwych ludzi. Psuje mi to frajdę z wyobrażania sobie tych postaci, bo gdzieś tam  z tyłu głowy mam twarze z okładki i tak też było w tym przypadku :/

Ale to szybko poszło :D Na szczęście nie ocenia się książki po okładce – chociaż w przypadku tych czterech powieści, dwie z nich okazały się mierne, zaś jedna tak nudna, że nawet nie dotarłam do końca. Peszek. Zdaję sobie sprawę, że te okładki nie są najgorszymi, jakie stworzono w minionym roku, ale te prawdziwe paskudy mi się nie trafiły, a więc… jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma, o!

Ale może wy zetknęliście się z jakimiś okładkowymi koszmarkami? Piszcie mi o nich w komentarzach, mój masochistyczny duszek aż się wyrywa do obczajenia waszych propozycji! ;)

Trzymajcie się ciepło!

Ula ;*