Bobry zostały zliczone! | Pucked UP Helena Hunting

Czołem Myszki!

Wzięłam się za tę książkę z czystej (aczkolwiek w pewnym stopniu masochistycznej) ciekawości – chciałam sprawdzić, czy Helena Hunting potrafi zażenować mnie bardziej, niż zrobiła to w poprzedniej części (nieznających bobrów odsyłam do recenzji à KLIK!). Czy miałam obawy, zaczynając Pucked UP? Tak, ogromne. Czy autorka mnie zaskoczyła? I to jak!

„Miller „ Buck” Butterson przechodzi przez życie bzykając laski, odkąd hokejowy krążek rozwalił mu przednie zęby, naprawiając tym samym jego zgryz. Po pięciu latach spędzonych w NHL, Miller stwierdził , że jest gotowy mieć dziewczynę . Prawdziwą dziewczynę, a nie kogoś w stylu hokejowego króliczka. Taką, którą zabierze na randki, i z którą nie wskoczy do łóżka po pięciu sekundach rozmowy. Miller przekonuje się , że jeśli chce, aby Sunshine „ Sunny” Weters się w nim zakochała , będzie musiał zrobić o wiele więcej niż pokazać jej sypialniane umiejętności swojego kija.”*

Otwierając tę książkę przygotowałam sobie karteczkę (a nawet dwie, bo bałam się, że jedna może nie wystarczyć), wzięłam długopis, usiadłam wygodnie. Byłam zwarta i gotowa do polowania na bobry. I na samym początku odniosłam wrażenie, że Helena Hunting da mi dokładnie to, czego się spodziewałam – przeładowaną obleśnymi tekstami książkę, której nie sposób wymazać z pamięci (poważnie, do dziś potrafię przytoczyć przykłady zastosowania „bobra” z poprzedniego tomu xD).  W pierwszym rozdziale różne wersje bobrowych haseł padły dziewięć razy, szykowałam się więc na powtórkę z „rozrywki”, a tymczasem… Pucked UP okazało się całkiem niczego sobie historią.

Zacznę może od fabuły, bo chociaż są tu powielone schematy dobrze znane wszystkim tym, którzy czytali już więcej niż jeden erotyk (chcą być ze sobą, ale z jakiejś racji nie mogą, a kiedy już mogą, to dzieje się coś złego, trzeba ze sobą zerwać, a wszystko po to, aby na koniec się pogodzić. Całość przeplatana jest pomniejszymi kłótniami o byle pierdołę oraz godzeniem się w łóżku – to takie krótkie wyjaśnienie dla tych, którzy erotyków nie czytują ;)), to jednak uważam, że jest to jeden z większych plusów Pucked UP. Przede wszystkim – cała ta historia jest bardzo… przyjemna. I angażująca. Od samego początku coś się dzieje, akcja nabiera rozpędu i wciąga czytelnika w wydarzenia rozgrywające się na kolejnych stronach. Muszę zaznaczyć jedną ważną rzecz: dupy wam ta historia nie urwie, co o to nie. Wszystko będzie raczej do przewidzenia (chociaż kiedy jednego z bohaterów użarł pająk w strategicznym miejscu rozważałam kilka rozwiązań – zamianę w spider-mana, konieczność amputacji członka albo, w najnudniejszym przypadku, zwykłe wyzdrowienie. Nie zdradzę wam, co tam się wydarzyło – może to was zaintryguje xD), ale mimo wszystko nie powinniście się nudzić, nie zaznacie tu dłuższych przestojów. Właściwie nie zaznacie tu ŻADNYCH przestojów, dzięki czemu powinno się wam  to czytać bardzo szybko i… no właśnie, w znacznym stopniu przyjemnie.

Przyczynić się do tego może też fakt, ze chociaż mamy do czynienia z erotykiem, to nie przygniecie was ogrom scen erotycznych. Według mnie jest ich tak w sam raz. Myślę, że swoje robi tu fakt, iż Helena Hunting na dość długo rozdziela głównych bohaterów – Buck jest na obozie, Sunny na biwaku, przez co jedyne interakcje pomiędzy nimi to rozmowy sms. I tu pewnie was zaskoczę – nie dostaniecie ani odrobiny obleśnie sprośnych rozmów (takich w stylu maili Anastazji i Kryszczjana ;)). Wszystko będzie urocze, krótkie, zwięzłe i na temat. Dla mnie było to bardzo miłą odmianą, której się nie spodziewałam. 

A skoro już mowa o sprośności, to chyba warto wspomnieć o tym, jak się mają sceny łóżkowe. Cóż, jest nieźle: żadnego rozpadania na kawałki, żadnych kilkunastostronicowych opisów seksu, żadnych maratonów całonocnych dla niewyżytych czytelników. Opisy scen erotycznych według mnie wyszły autorce bardzo dobrze – ani chwili nie czułam się przy nich zażenowana.

Co innego muszę jednak powiedzieć o przemyśleniach Bucka. Chociaż sam bohater mnie oczarował, to jednak (znaczna) część jego tekstów  (zwłaszcza określeń penisa) mnie poraziła. Część z nich pokazywałam wam na Instagramie, ale dla tych, którzy mnie jeszcze nie obserwują, mała próbka:

> "Bycie dostarczycielem jej pierwszego dużego „O” daje mi moc. Podnosi mój status. Jestem Białym Rycerzem w krainie Orgazmii, dzierżąc mój magiczny miecz niesamowitości."

> "- Uważasz, że mój grzmot jest gigantyczny?

- Grzmot?

- Czy piorun namiętności brzmi lepiej?"

> "(…) na tym etapie ocierałbym się o nią, aż dotarłbym do krainy Spermotopia."

> "Co, jeśli Sunny się upije i stwierdzi, że jego mały interesik jest lepszy od mojego ponadprzeciętnego, magicznego jak róg jednorożca miecza?"

No, to ten. Starczy wam. Co przeczytane zostało, odprzeczytanym stać się nie może, mam nadzieję, że mi to jakoś wybaczycie. Takich tekstów jest o wiele, wiele więcej, a kreatywnych określeń na penisa nie jestem w stanie zliczyć na palcach rąk. I wiecie, co mnie w tym dziwi najbardziej? Jakoś mnie to specjalnie nie zabolało. Te wszystkie maczugi, miecze świetlne i inne berła namiętności. Odniosłam wrażenie, że Helena Hunting bawiła się w najlepsze, wymyślając tak absurdalne określenia, a przez to ja sama podeszłam do tego ze sporym przymrużeniem oka, przez co ciężko mi na nie narzekać i jakoś się oburzać. Są obleśne, są głupawe, są dziwne, ale na dobrą sprawę są nieszkodliwe. Nie zadziałały na mnie tak negatywnie, jak bobry z poprzedniego tomu więc… cóż,  jeśli tylko lubicie erotyki i potraficie podejść do tematu z dystansem, to nie powinniście mieć problemów z lekturą Pucked UP. Jeśli zaś takie cuda i dziwy was radzą – omijajcie tę ksiażkę, serio jest tu tego sporo.

Podoba mi się fakt, że poznajemy tę historię z perspektywy głównego bohatera. Zazwyczaj czytałam erotyki pisane z żeńskiej perspektywy, a jeśli już trafiły mi się rozdziały opowiadane przez faceta, to musiał być on spaczonym milionerem/prawnikiem/biznesmenem, który nie znał pojęcia szacunku dla kobiet, w żadnym razie. Buck był zupełnie inny od tych typowych gości z erotyków, a historia widziana jego oczyma okazała się ciepła, lekka i urocza, co było dla mnie chyba największym zaskoczeniem w tej książce.  To całe staranie o Sunny, próba zerwania z nawykami z przeszłości i ogrom pracy, jaką Buck wkładał w ten związek mnie totalnie kupiły. Buck mnie kupił. Zazwyczaj mam problem z polubieniem facetów z erotyków, bo to buce. Ale Helena Hunting już po raz drugi wykreowała postać, którą polubiłam od pierwszej strony. Nawiasem mówiąc zamierzam sięgnąć po trzeci tom, w którym czekać ma na mnie niejaki Randy (którego już uwielbiam, a był jedynie drugoplanową postacią <3).

W imieniu męskiej części moich obserwatorów z Instagrama pragnę jednak zaznaczyć, że w kilku kwestiach Hunting się „niedoedukowała”, jeśli o męskie zwyczaje chodzi. Nie wdając się w szczegóły: podobno opis depilacji na toalecie jest absurdem i żaden facet by tak tego nie zrobił w obawie o odcięcie sobie przyrodzenia. To tylko jeden z przykładów „błędów”, na które zwrócili mi uwagę panowie. Wszystkim, którzy alarmowali mnie o tych „wtopach” w męskiej narracji – dziękuję za czujność i informacje :’’’).

Jeśli chodzi o żeńską część postaci – mam zapisane dwie notatki.

Po pierwsze: Sunny. Była to tak słodka, dziecinna, ale i niepozbawiona iskry kobietka, że nie byłam w stanie jej nie polubić. Poważnie, nie mam zastrzeżeń. Sunny nie była wulgarna, nie była łatwa, nie była głupia, nie była papierowa. Mam nadzieję, że w kolejnym tomie wróci, chociażby tylko w tle historii Randy’ego i Lily.

Po drugie: Violet. Największy minus Pucked UP. Serio. to ona generowała 90% obleśnych rozmów. Była dosłownym przeciwieństwem Sunny: wulgarna, nerwowa, narwana, nieprzyjemna. Ja rozumiem, że stanowiła połączenie z poprzednim tomem, ale kurcze mogłoby być jej mniej. Gdyby nie wplecenie w ten tom Violet, być może udałoby się uniknąć nie tylko stada bobrów, ale i całkiem sporej gromady yeti. A skoro już o tym mowa…

Pora na to, na co czekaliście. Bobry zostały zliczone! Aż się prosi, aby tę informacje wygłosiła Krystyna Czubówna, tym swoim głosem z filmów o żyrafach i nosorożcach. Niestety, macie tylko mnie, ale postaram się was nie zawieść. Otóż pragnę poinformować, że populacja bobrów uległa drastycznemu zmniejszeniu. W poprzednim tomie na 324 stronach pojawiło się około 70 bobrów, co daje jakieś 0,2 bobra na stronę. W Pucked UP bobrów naliczyłam… 28! Po dokonaniu skomplikowanych obliczeń, okazało się, że na jedną stronę przypadało zaledwie 0,06 bobra, czyli nie wiem jak wy, ja uznaję, że prawie ich nie było. Wybaczam Helenie Hunting te 28 bobrów. Niech sobie żyją w spokoju. W ramach ciekawostki powiem wam jednak, że w tej części pojawiły się inne kudłate bestie – yeti. Tych naliczyłam 21. Nie mniej jednak Yeti mają się nijak w zestawieniu z bobrem jako określeniem waginy, zapewniam was.

Reasumując, chyba niepotrzebnie panikowałam. Myślałam, że ta recenzja będzie negatywna, bo spodziewałam się kontynuacji tego dziwnego „humoru” z poprzedniego tomu. Ku mojemu zaskoczeniu, Helena Hunting zmieniła podejście o 180 stopni – Pucked UP było bardzo lekkie, dość zabawne i bardzo odprężające. Czytało mi się to ekspresowo. Bohaterowie nie drażnili, a wręcz walczyli o to, kogo powinnam polubić bardziej. Jedynym zgrzytem w kwestii postaci okazała się Violet, która na szczęście pojawiała się sporadycznie. Jak już mówiłam – jest tu sporo dziwnych, absurdalnych określeń związanych ze sferą łóżkową. Ja podeszłam do nich z dystansem i na dłuższą metę miałam z tego sporą bekę. Wam radziłabym to samo. Czy polecam Pucked UP? W sumie czemu nie? Jeśli będziecie potrzebowali czegoś absolutnie niewymagającego, czegoś na książkowego kaca albo nadmiar stresu w szkole/pracy, to chyba lżejszej historii nie znajdziecie. I mówię to ja, która do erotyków ma zwykle pecha, więc… ;)

Całusy,

Ula ;*

Tytuł oryginału: Pucked UP
Tłumaczenie:  Magdalena Siewczyńska-Konieczny
Ilość stron: 454

Wydawnictwo: Szósty zmysł

*źródło opisu: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4852490/pucked-up