PRZEDPREMIEROWO: Akuszer Bogów, czyli jak podbić serce Q. w kilka minut

Cześć Rysie!

Jestem masochistką, zaiste. Piszę tę reckę w towarzystwie połowy apteki, gorączki i hektolitrów wirusów wszelakich, ale piszę bo… bo do diaska muszę wam powiedzieć o tej książce! Jakiej? Moi Drodzy, poznajcie drugi tom Serii Nikity – Akuszera Bogów Anety Jadowskiej!

BEZ SPOILERU, OBIECUJĘ ;)

Teraz jak tu to wam opisać bez cienia spoileru… Dam radę? No jasne, że dam!

Po wydarzeniach z poprzedniego tomu Nikita postanawia za wszelką cenę zdobyć odpowiedzi na pytania, które nie dają jej spokoju. Razem z Robinem uda się więc w podróż, na której końcu ma nadzieje znaleźć skrywano przed nią od lat prawdę. Jednak zwykła wycieczka byłaby zbyt prosta, zbyt przyjemna. Tropem dziewczyny podążać będą najemnicy, pragnący ją zabić. Czy wojowniczka wyjdzie z tego cało? Jakie odpowiedzi będzie miał dla niej tajemniczy Akuszer Bogów? Jak magia Norwegii wpłynie na Nikitę? I czy warto pogrywać sobie z bogami? Cholera, ten opis to marna namiastka tego, co czeka na Was w książce, serio!

ZACZNIJMY OD POCZĄTKU

…dosłownie. Z Dziewczyną z Dzielnicy Cudów miałam ten problem, że musiałam przebrnąć przez coś około stu stron, aby się wkręcić. Cóż, z drugim tomem związałam się od pierwszych akapitów. Jadowska zaczęła tę historię z przytupem, z pościgiem, strzałami i kulami świszczącymi koło uszu. Ani się obejrzałam, a kończyłam pierwszy rozdział, później drugi, czwarty… herbatka okazała się zbędna. Akuszer Bogów nie nadaje się do czytania z ciasteczkiem i filiżanką earl grey. Ni cholery. I to jest w nim chyba najlepsze… no, może prawie, bo znalazłabym jeszcze kilka(naście) innych zalet ;).

ZA CAŁY BABSKI ŚWIAT!

W literaturze od czorta jest silnych, mężnych i charakternych facetów. Geralty, Edy Starki i inne Dumbledory mamy już obcykane do perfekcji. Ale ile znacie książek z śmiałymi, inteligentnymi i odważnymi kobietami? Przyznajcie, że w ostatnich latach autorzy co raz częściej robią z kobiet durne sierotki, umniejszają je i robią krzywdę. Ze świecą szukać głównej bohaterki, która nie drażniłaby „babskimi” rozmyśleniami i problemikami. Według mnie to niesprawiedliwe. Na szczęście Jadowska leje miód na moje serce. Piekielnie podoba mi się to, jak autorka ukazuje kobiece postacie w książce. I nie chodzi mi tu wyłącznie o Nikitę – chociaż muszę przyznać, że laskę uwielbiam za charakter i za jej siłę (O tym już pisałam w recenzji pierwszego tomu, do którego Was odsyłam tym oto portalem ---> PORTAL!). W Akuszerze znajdziecie ciężarną kobietę, która w obronie swoich dzieci nie zawaha się użyć strzelby i z uniesionym czołem stawi czoła przeciwnikom, traficie na hakerkę marzącą o własnym smoku, na czteroletnią wilkołaczkę potrafiącą obronić się nożem przed porywaczem, a do tego cały zastęp bogiń, od których moc wręcz emanuje i to taka, że panowie-bogowie trzęsą portkami ze strachu. Tak więc jeśli macie tak jak i ja dosyć biednych sierotek – bierzcie się za Serię Nikity!

CENZURA? CO TO I CZY DA SIĘ ZJEŚĆ?

Wulgaryzmy. Nie da się ich przeoczyć. Szczerze mówiąc często drażni mnie przeklinanie w książkach. Autorzy przeważnie albo przeginają, albo te ich kobiety lekkich obyczajów są jakieś takie bez wyrazu, nietrafione. Cóż, jadowska nie zalicza się do tej grupy. Kobieta zna się na klnięciu, że tak powiem. To jest dobre, jest smaczne, nadaje charakteru kłótniom, podkreśla beznadziejność sytuacji, sprawia, że jeszcze głębiej wchodzi się w tę historię. Brawo!

ENE, DUE, WIEDŹMA!

Wilkołaki, wiedźmy, trolle, berserki, huldry… do wyboru, do koloru. Jestem absolutnie oczarowana magiczną stroną tej historii. Jadowska okiełznała moje serducho już w pierwszym tomie z pomocą czkawki i Sawy, ale w tym tomie przeszła samą siebie. Serio, Dziewczyna z Dzielnicy Cudów był świetna, ale Akuszerowi może trzewiki pucować. Magiczna Norwegia mnie rozłożyła na łopatki. Spotkaliście się już gdzieś chociażby z kaligrafomantkami? Czarownicami specjalizującymi się w magii kaligraficznej? Bo ja poznałam je dopiero teraz i… WOW. Przepraszam was, ale nie napiszę nic więcej w tym akapicie. To musicie odkryć sami. Poczuć tę magię. Serio.

WYBORNE ŚMIESZKI, ZAISTE <3

Może to kwestia gorączki ale… nie, co ja gadam! Jadowska ma obłędne poczucie humoru! Czytając raz za razem śmiałam się i uśmiechałam pod nosem. Obawiam się, że opinia domowników o moim wątpliwym zdrowiu psychicznym pikuje właśnie na łeb na szyje… ale trudno! Mogłabym się rozwodzić nad tym, jak świetny jest styl pisania autorki, ale może zobrazuje wam to tak:

Byłoby tego więcej, ale zabrakło mi karteczek :’). Drżę na myśl o wybieraniu cytatów do tej recenzji…

BYŁY JUŻ PANIE, A PANOWIE?

Uwielbiam książkowych facetów, tych dobrych oczywiście. Bo tych złych mam ochotę ukatrupić pilniczkiem do paznokci, ale z tym sobie jeszcze poczekam. Jadowska świetnie wykreowała panów w Akuszerze, chociaż moje serce skradli dwaj. Nie to, żebym mianowała ich książkowymi mężami, ale… chciałabym ich znać w prawdziwym świecie tak, jak Nikita zna ich w książce. O jednym z nich słowa nie pisnę, bo byście mnie zasztyletowali. Zdradzę jedynie, że Jadowska popełniła coś fenomenalnego, spodoba wam się ;). Drugi  z moich ulubieńców skradał się po cichutku do mojego serducha już w pierwszym tomie, ale dopiero w drugim przekroczył próg i się rozgościł. Robin jest tak sympatyczny, opiekuńczy i bezczelnie zabawny, że nie da się go nie polubić. A do tego te wszystkie tajemnice, które go oplatają… Dawno żadna postać mnie tak bardzo nie intrygowała! Nie mogę doczekać się kolejnego tomu, a po epilogu wnioskuję, że Jadowska znów zawojuje me serce. Oby mnie intuicja nie myliła ;)

BOGOWIE, BYŁABYM ZAPOMNIAŁA!

… o bogach! Uwielbiam wszelkie nawiązania do mitologii. Tylko jakoś zwykle albo robi się to do greckiej, a nawet jeśli nie, to.. jakoś jest to takie poważne, pełne namaszczenia i sztywne. A tu? Cholera, w życiu nie spotkałam się z tak lekkim podejściem do spraw boskich. Odyn, Frigg i cała reszta bogów z opowieści Jadowskiej są bosko ludzcy, co jest tak ożywcze, że najchętniej nie wychylałabym nosa z ich świata. Coś niesamowitego, naprawdę!

UKŁONY DLA GRAFIKA

W zasadzie powinnam o tym napisać na samym początku, jak zawsze, ale w sumie na końcu też pasuje. Książka jest wydana fenomenalnie! Historie (podobnie jak w przypadku pierwszego tomu) przeplatają rysunki Magdaleny Babińskiej. Cholera, to powinno być karane! Toć ja za każdym razem zanim zaczęłam czytać musiałam przekartkować książkę, obejrzeć obrazki, zachwycić się na nowo, a dopiero po tym rytuale z czystym sumieniem przystępowałam do czytania… Piękne barbarzyństwo, zaiste <3.

DODAJMY TO DO SIEBIE

Akuszer Bogów to kawał dobrego, rodzimego fantasy. Historia Nikity wciągnęła mnie bez reszty, złapała za kołnierz i nie puściła, aż do ostatnich stron. Z czystym sumieniem polecam ją wszystkim, bez wyjątku. Znajdziecie w niej i humor, i krew, i intrygę, i magię… zwłaszcza magię. Innymi słowy wszystko to, co tygryski lubią najbardziej ;).

Wiem, że jeszcze nie czytaliście ale… planujecie, prawda? ;) Piszcie koniecznie co myślicie w komentarzach!

Buziaki ;*

Q.

Za książkę ślicznie dziękuję wydawnictwu SQN ;)