Dream on! Silver, druga księga snów ;)

Cześć Papryczki!

Ferie mi się kończą, kiedy pisze ten post. Jeszcze trzy dni i trzeba będzie ruszyć cztery litery do szkoły :”( . Ale póki co ciesze się ostatnimi dniami wolności i tak oto właśnie skończyłam czytać Silver. Drugą księgę snów Kerstin Gier.  Chcecie wiedzieć, czy mi się podobała? A więc śmiało, czytajcie dalej!

JAKBY WAM TO STREŚCIĆ…

Nienawidzę recenzować nie-pierwszych tomów książek, bo zawsze mam problem z opisem fabuły. Też to macie? :P No ale nic, lecimy Kochani! Po wydarzeniach z Pierwszej księgi snów świat się nie skonczył. Życie Liv toczy się dalej i to toczy się po bardzo dobrych, wyasfaltowanych drogach. Żadnych wybojów, przeszkód i oblodzeń na jezdni. Miłość w jej życiu kwitnie, tak na żywo, jak i we śnie, bo dziewczyna bynajmniej nie zrezygnowała z nocnych wypraw. Jednak sielanka nie będzie trwała wiecznie. Liv czeka kolejna przygoda. Ktoś będzie chciał ją skrzywdzić. Sny zaczną wpływać na to, co dzieje się na jawie. A gdy dodamy do tego lawinę plotek dotyczących dziewczyny, która zasypie uczniów Frognal Academy dzięki tajemniczej Secrecy, oraz tajemnice, które skrywa przed nią jej chłopak… zapowiada się wspaniałą lektura! Ale czy na pewno? Już śpieszę z odpowiedzią ;).

WZROKOWCU, NACIESZ OKO!

No tak, zacznę od rzeczy niby nieistotnej, bo powierzchownej… ale nie oszukujmy się, że każdy z nas zwraca na to uwagę. Okładka. A w zasadzie nie tyle okładka, co całokształt, wydanie samo w sobie. Cholera, książka jest prześliczna! Kiedy do mnie przyszła usiadłam i zaczęłam ją kiziać i Mizia i oglądać pod każdym kątem (tym sposobem odkryłam mieniące się skrzydełka ważek z okładki <3), aż mi zupa wystygła. A to była pomidorówka! Nie wiem czy zdajecie sobie sprawę, ale żeby odciągnąć moją uwagę od pomidorówki potrzeba czegoś więcej niż byle ładnej książki. Silver jest prze-śli-czna! Począwszy od tego, że ma twardą okładkę, posrebrzaną, bajecznie błękitną (miętową?), dopieszczoną w najmniejszych detalach, a skończywszy na wnętrzu przyozdobionym gałązkami w rogach niektórych stron, grafikami z bloga Tittle-Tattle oraz dużą, niesamowicie przyjemna dla oka czcionką. Czegóż chcieć więcej? <3

KLĄTWA DRUGIEGO TOMU

Klątwa? Jaka klątwa? W Niemczech najwidoczniej nie znają tego pojęcia. Druga księga snów trzyma poziom swojej poprzedniczki, która postawiła poprzeczkę dosyć wysoko. Gier nie spuszcza z tonu, nadal jest cudownie dowcipna, nadal oczarowuje nas opisami snów i koszmarów, nadal zaskakuje nowymi faktami, które przed nami odkrywa. Czytając, ani przez ułamek sekundy się nie nudziłam, słowo. Książkę pożarłam, bo brałam się za nią w każdej wolnej chwili. I wiecie co? Coś czuję, że jeszcze wrócę do tej trylogii nie raz. Jest świetna, wyjątkowa. Piekielnie dobra. Biere ją!

NA SMUTKI SILVER!

Och, zdecydowanie. W tym punkcie się nie rozpisze, bo i nie ma o czym dużo gadać. Chodzi mi o to, że pech chciał, iż drugi tydzień ferii mam feralny. Nie wiem czy to fatum, jakiś zły omen czy inny czort, ale humor zepsuto mi konsekwentnie i doszczętnie. I wiecie kto mi przyszedł na ratunek? Kerstin Gier pod ramię z Liv Silver. I pozamiatane. Cegiełka po cegiełce humor się odbudował. Dziś mamy czwartek, a ja nawet umiem wykrzesać z siebie niczego sobie żart albo i dwa żarty. Tak więc chwała ci droga Kerstin za ratunek! Co to by  było, gdyby ciebie nie było? ;)

ME SERCE KRWAWI

Nie wiem czy pamiętacie, ale po pierwszym tomie oddałam ten jakże kluczowy organ niejakiemu Jasperowi. Osioł to był jakich mało, nie mniej jednak swój do swego ciągnie, więc… No siłą rzeczy koleś podbił me serce. I wiecie co mi Gier w tym tomie zrobiła? Odebrała mi mego lubego, wysłała go w cholerę, coby się francuskiego uczył w Kraju Bagietek i Szampana -,-. Byłam załamana i do samego końca czekałam na jakiś wielki powrót. A tu nic. Lipton :<  Ale za to mam nadzieję, że w ostatniej części Jasper wróci do Londynu i uraczy mnie swoim nieodpartym urokiem osobistym i niewyparzonym jęzorem ;).

KOCHA, NIE KOCHA

W tej części miłość jest ciut bardziej widoczna. Znaczy… nie, źle to nazwałam. To nie tak, że nagle Liv traci rozum i trajkocze o swoim lubym, nic z tych rzeczy. Wątek romantyczny w żaden sposób nie przytłacza ani nie denerwuje, jednak miłość wplata się w historię i niejako oddziałuje na bohaterów i ich decyzje. Z resztą.. czy kiedykolwiek miłość nie pobudzała do działania? ;) Oprócz związku głównej bohaterki mogłam dowiedzieć się tego i owego o zauroczeniu Lottie, czyli opiekunki Liv  i Mii, oraz niezrozumiałego dla mnie związku Graysona. Tego ostatniego nie pojmowałam od pierwszego tomu i nie pojmę nigdy. Serio. W każdym bądź razie Silver co prawda ma w sobie szczyptę miłościów, jednak nie liczcie na dzikie romanse. Tu nie to wiedzie prym. A co jest kluczowe w takim razie..?

SNY!

Definitywnie wszystko się kręci wokół sfery snów. Mamy tu randki we śnie, kłótnie we śnie, walki we śnie a nawet sny we śnie. Matko, jak mi się podobały wszystkie senne akcje! Uwielbiam to, że śpiąc każdy z bohaterów może zrobić… w zasadzie wszystko. Zmiana kształtu, otoczenia, nauka, rozmowa… czego dusza zapragnie. Zero limitów, zero ograniczeń. W dodatku cały czas zachodzę w głowę jak to jest z tymi snami. Czemu jedynie garstka ludzi wie o drzwiach, prowadzących na korytarz łączący wszystkie drzwi? Czemu nie każdy umie podróżować we śnie? Holibka, te pytanie .. cóż, spędzają mi sen z powiek od kiedy przeczytałam pierwszy tom ;)

XOXO, GOSSIP GIRL

Chyba zapomniałam wspomnieć o tym przy recenzji Pierwszej księgi snów, więc nadrobię to teraz. Jak już wiecie (albo i nie) w książce znajdują się wpisy z bloga niejakiej Secrecy. Jest to druga największa zagadka tej historii (obok tej opisanej w poprzednim akapicie ;)). Otóż nikt nie wie kim jest Secrecy, za to Secrecy wie (niemalże) wszystko o wszystkich, i ochoczo dzieli się tą wiedzą z całą szkołą Frognal Academy. Nie mogę jakoś przestać porównywać tego wątku z serialem, który swego czasu uwielbiałam. Chodzi mi tu o Plotkarę, w której życie głównych bohaterów jest główną atrakcją uczniów jednej z nowojorskich szkół, a to wszystko za sprawą Plotkary – dziewczyny prowadzącej bloga, na którym objawia światu wszelkie pikantne sekrety związane z najbardziej znanymi uczniami owej szkoły. Podobieństwo jest… cholernie mocne. Ale szczerze mówiąc nijak mi to nie przeszkadza. Chcę się jedynie dowiedzieć kim u licha jest Secrecy i jakim sposobem zawsze wie wszystko pierwsza! I tu znów pojawiają się moje nadzieje, ze Gier zaspokoi moją ciekawość w trzecim tomie <3

DAJCIE MI WIĘCEJ!

I to pierunem, raz raz! Książkę skończyłam kilka godzin temu. Odczekałam chwilkę, ażeby mi się myśli w głowie poukładały i zabrałam się za recenzję. I wiecie co? Nie mogę pozbyć się z głowy pytań, które kotłują się tam od kiedy dotarłam do ostatniej strony. Gier zakończyła tę część w fenomenalnym stylu. Człowiek po lekturze niby jest nasycony, niby nie ma niezadowolenia, a jednak… a jednak ciekawość robi swoje. Moja ciekawość jest ogromna i nie spocznę, póki jej nie zaspokoję!

PODSUMOWAWSZY ;)

Kerstin Gier po raz kolejny uraczyła mnie bajeczną historią pełną świetnego humoru i niezliczonych przygód. Czy polecam? Oczywiście, z czystym sumieniem! A komu? Każdemu, bez wyjątku ;). Mi natomiast pozostaje tylko czekać na zakończenie tej cudownej trylogii <3.

A Wy czytaliście? Macie ochotę na spacer po sferze snów? A może już znaleźliście swoje drzwi i wałęsacie się po tych magicznych korytarzach? Opowiadajcie!

Buziaki ;*

Q.

Za książkę ślicznie dziękuję księgarni NiePrzeczytane.pl ;)