Niebezpieczne kłamstwa, czyli diler trudnych tematów #BookTour

Cześć Pyrki!

Matko, ale jestem padnięta. Jak słowo daje, nauczyciele złapali pier… nauczycielom się na mózg rzuciło, ledwo co wystaje mi czubek nosa spod stosu podręczników i zeszytów – stąd moje milczenie :’(. Mam nadzieję, że w okresie świątecznym się to poprawi, bo brak mi blogowych nowinek. Ale nie przyszłam tu żeby marudzić! Dziś mam dla was recenzję książki, która trafiła do mnie w ramach Book Tour’u organizowanego przez Uwielbiam czytać. Wszem i wobec zapraszam Was na post poświęcony  Niebezpiecznym kłamstwom, którą napisała Becca Fitzpatrick ;).

DLA LENIUSZKÓW ;)

Zacznę po bożemu – od fabuły opisu krótkiego ;).

Stella (a właściwie Nie-Stella) była świadkiem zbrodni, przez co objęto ją programem ochrony świadków. Aby zadbać o jej bezpieczeństwo policja wymazuje wszelkie wzmianki o Stelli i ukrywa dziewczynę w Thunder Basin – miasteczku nieporównywalnie mniejszym od Filadelfii, w której główna bohaterka pozostawiła całe swoje dotychczasowe życie. No, prawie całe. Jej chłopak również zostaje objęty programem ochrony świadków, jednak trafia w zupełnie inne miejsce. Dwójka zakochanych zostaje rozdzielona, jednak Stella ma nadzieję, że już niedługo znów będzie z Reed’em. Wystarczy, że wytrzyma w tej dziurze trzy miesiące, które dzieliły ją od pełnoletniości, a po tym nikt nie powstrzyma jej przed wyjazdem. Jednak czy na pewno? Może jednak w Thunder Basin znajdzie się jakiś powód, aby zapuścić korzenie? Ktoś, kto pomorze wyplątać się Stelli z pajęczyny kłamstw? Czy Thunder Basin okaże się bezpieczną przystanią? Co czeka na Stelle w miasteczku? Czytajcie, a się dowiecie ;)

MAŁY ZAWAŁ SERCA

Otóż to. Mały zawał serca zaliczyłam przez okładkę tejże książki. Czemu? Otóż odebrałam ją od listonosza lecąc pędem do domu (nie zdajecie sobie sprawy jak człowiek może się spieszyć kiedy wie, że w domu czeka pizza xD), kiedy to lało jak z cebra. Weszłam do domu, rozdarłam kopertę… a tu zalana książka! Matulu, ale się przestraszyłam. Pierwszy book tour, a ja zalałam książkę zanim zaczęłam ją czytać? Brawo Q.! Ale nie, nic z tych rzeczy! To po prostu Otwarte wydało kolejną ślicznie oprawioną książkę, całą „skropioną” wodą. I o ile niunia na okładce działa mi na nerwy, to ta woda jest MEGA! No i książka jest niebieska, a jak wiadomo niebieskie książki z definicji są książkami ciekawymi i dobrymi :D

DRUGA SZANSA

Z Becką Fitzpatrick spotkałam się już raz czytając Szeptem. Książka mnie wynudziła i wymęczyła nieludzko, dlatego też unikałam tworów tej pani. Ominęłam kolejne tomy Szeptem, ominęłam Black Ice… I nie wiedzieć czemu zgłosiłam się do book touru z książką Fitzpatrick xD Kolejny raz – brawo Q.! No, ale co się stało, to się nie odstanie. Książka do mnie dotarła, więc trzeba było zacząć czytać. I wiecie co? Chyba dam drugą szansę pani Fitzpatrick ;). Niebezpieczne kłamstwa okazały się przyjemną, zabawną i wciągającą lekturą. Okej, nie miałam ciarek, nie było burzy uczuć ani jakichś pieruńsko mocnych emocji, ale nie oczekiwałam takowych. Chciałam przetrwać spotkanie z historią stworzoną przez Becce Fitzpatrick (ej bo ja nie wiem jak odmieniać to imię xD jeśli ktoś z was to wie, niechaj mi napisze w komentarzu – poprawię błędy xD) w jednym kawałku, a okazało się, że niepotrzebnie się obawiałam. Nie wiem co się stało z piórem autorki, ale jest o wiele lepsze niż to w Szeptem. Jest humor, jest ciekawa historia, no generalnie nie ma co narzekać. Coś czuję, że na ferie zaopatrzę się w Black Ice ;).

KOCHAM CIĘ, ALE ON MA TAKI APETYCZNY BRZUSZEK…

Przejdźmy do bardziej szczegółowych obserwacji ;). No i, coby nie było tak słodko – zacznę od minusa, którego nie sposób zignorować. Tak jak pisałam w streszczeniu fabuły – Stella została rozdzielona ze swoim chłopakiem – Reedem. On nie wiedział gdzie wywieziono ją, ona nie znała miejsca jego zsyłki. Ale mieli plan, swoją drogą całkiem niezły. Ino trzeba było być trzy miesiące wiernym. No i kruca fuks, coś tu nie pykło. Był to chyba jedyny… albo jeden z dwóch irytujących aspektów tej książki. O ile Stella była całkiem sensowną bohaterką, to ze stabilnością emocjonalną miała poważny problem. Aż mnie nosiło, kiedy najpierw czytałam długaśny akapit o tym, jaką to sobie zaplanowała bajeczną przyszłość do spółki z Reedem, jak to za nim tęskni i jak się o niego martwi, żeby  po przewróceniu strony patrzeć jak ta sama Stella niemalże omdlewa na widok umięśnionej klaty swojego nowego sąsiada. Ja rozumiem, że facet był śliczniutki, ale nosz kurde, są jakieś zasady! Jeszcze gdyby na wzdychaniu się skończyło… No ale za wpędzanie takiego ciacha w friendzoone naprawdę należy się jakaś chłosta albo… sama nie wiem, klęczenie noc całą na żyletkach? Friendzoone jest niehumanitarne!

JAK ZA DOTKNIĘCIEM CZARODZIEJSKIEJ RÓŻDŻKI

Mogłoby się wydawać, że Niebezpieczne kłamstwa nie mają w sobie krzty magii… ale ja bym polemizowała. Według mnie w tym, jak w ułamku sekundy zmieniali się bohaterowie książki musiał maczać palce jakiś Harry albo inna Hermiona. Innej opcji nie ma. Jak na moje oko wszystkie przemiany były zbyt nagłe, zbyt nieoczekiwane. Chłodna, rygorystyczna policjantka z rozdziału na rozdział opuszczała gardę i zaczynała pichcić i doradzać w kwestiach sercowych. Miastowa dziewczyna nagle zaczynała zachwycać się wiejskimi krajobrazami. Dwójka zupełnie obcych sobie ludzi po zaledwie dwóch dniach, i trzech spotkaniach zaczyna się nazywać przyjaciółmi i ufać sobie na poziomie pięcioletniej przyjaźni… Dla mnie to było ciut nienaturalne. Nie płakałabym, gdyby Fitzpatrick rozwijała zarówno bohaterów, jak i łączące ich relacje nieco spokojniej ;).

CUD NAD CUDAMI!

Wszem i wobec ogłaszam, iż odkryłam cud! Niebezpieczne kłamstwa posiadają inteligentną, wyszczekaną i niemalże nieirytującą główną bohaterkę! Serio, gdyby nie ta akcja z „kocham cię, ale trochę mi się chce seksu” , to Stella byłaby postacią bez zarzutu. Podobało mi się w niej to, że pomimo cholernie beznadziejnej przeszłości dziewczyna nie poddawała się, nie chowała głowy w piasek. Wręcz przeciwnie. Ona chciała udowodnić wszystkim, a zwłaszcza samej sobie, że jest silna, że nie potrzebuje pomocy, że nie da się tak łatwo. To było imponujące. I chociaż popełniała błędy, to hej, ona miała tylko osiemnaście lat! Dlatego wszelkie pomyłki mogę jej wybaczyć – nie wiem, czy będąc na jej miejscu zachowałabym się lepiej. Imponowała mi odwaga Stelli – to jak walczyła o sprawiedliwość, nie bojąc się nieprzyjemnych (delikatnie mówiąc) konsekwencji. I chociaż dziewczyna nie była aniołkiem, i miała co nieco za uszami, to w pełni rozumiem sekret, który skrywała… a o którym dowiedzieć się możecie tylko czytając książkę ;).

PO CZYM POZNAĆ, ŻE FACET JEST CACY?

Pora na dwa słowa o moim faworycie – Checie (kolejne idiotyczne imię -,- Chet… Czemu to nie mógł być... nie nie wiem, chociażby Eustachy?!) Odpowiadając a wyżej zadane pytanie: jeśli kładąc się do łóżka nie myślisz o zjedzonej pizzy, nie myślisz o jutrzejszym sprawdzianie, ani o żadnej z przyziemnych spraw, a zastanawiasz się za ile stron znów spotkasz książkowego chłopaka… to wiedz, że coś się dzieje >;). Chet zdecydowanie zyskał miano mojego książkowego męża (jak dobrze, że w książkowym prawie nie ma wymogu monogamii xD). Sąsiad Stelli podbił moje serducho nie tylko fenomenalnym poczuciem humoru i apetycznym ciałkiem, ale przede wszystkim swoją dobrocią i wytrwałością. To, ile ten chłopak dzień w dzień musiał nosić na swoich barkach… Kurczę, nie mogę zdradzić wam zbyt wiele, bo sama czekałam dłuuuugo na wyjaśnienia, ale zapewniam was, że gdy już dowiecie się wszystkiego o Checie Falconerze, to bez zastanowienia wpiszecie go na listę swoich książkowych miłości <3

DAWNO TEMU, NA DZIKIM ZACHODZIE…

Ten akapit będzie króciutki. Nie wiem, czy wiecie, ale mam słabość do książek, których akcja ma miejsce na Dzikim Zachodzie. Lubię opowieści z końmi, bykami i ranczerami. Lubię ten klimat westernowy (chociaż westernów nie toleruję xD). Nie wiem, czy Thunder Basin można podciągać pod Dziki Zachód, ale ja to robię. W końcu były byki, były kowbojskie kapelusze i skórzane buciki, były niezłe opisy przyrody, i byli przystojni kowboje… a więc czego chcieć więcej?  ;)

NIEBEZPIECZNE KŁAMSTWA – DILER CIĘŻKICH TEMATÓW

O tak, Niebezpieczne kłamstwa skrywają w sobie więcej, niż tylko prostą historię miłości. Pani Fitzpatrick przemyciła w niej wiele tematów trudnych, jak chociażby problem wychowywania się bez rodziców (drażni mnie fakt, że w każdej książce nastolatki, którzy nie mają rodziców zamieniają się w zwyrole i bandziorów -,-), życia z osobą uzależnioną od narkotyków, czy też nastoletnich ciąż. Nie będę się rozwodzić nad każdym z tych wątków, bo jeszcze powiedziałabym zbyt dużo, a to byłoby haniebnym błędem ;). Jednak tak pokrótce mówiąc: może nie znajdziemy tu odpowiedzi na trudne pytania, lektura nie skłoni nas do całonocnych rozmyśleń nad problemem uzależnień…. Ale z pewnością zapali nam się w głowie kontrolka mówiąca, że takie rzeczy się dzieją, że być może mijamy ludzi z takimi problemami, siadamy obok nich w autobusie czy w kościelnej ławce. I za to Fitzpatrick ma u mnie plusika – za przemycenie czegoś wartościowego, co być może zakiełkuje w głowach nastolatków ;).

KOŃCZMY, BO ZIMNO :’(

Podsumowując – Niebezpieczne kłamstwa pozytywnie mnie zaskoczyły. Okazały się przyjemną i lekką lekturą z nutką wartościowej treści ;) Z czystym sumieniem mogę polecić ją tym, którzy szukają czegoś niewymagającego, co łykną w jeden zimowy wieczór. Zapewniam, że nie jeden raz uśmiechniecie się pod nosem, a może nawet solidnie wyszczerzycie ząbki ;). Ja tymczasem zmykam – obowiązki wzywają!

A co z wami? Czytaliście? Nie? Mówcie, piszcie! Czekam <3

Buziaki :*

Q.