Walcząc o wolność i miłość

Pojedynek
Marie Rutkoski

Do sięgnięcia po Pojedynek skłoniła mnie bezsenność i czysty przypadek, nic więcej. Zgarnęłam pierwszą pozycję z mojej półki "chcę przeczytać", wsunęłam się pod kołdrę i zagłębiłam w historię stworzoną przez panią Rutkoski. I przepadłam. Po niespełna półtorej doby historia się skończyła… a raczej bezczelnie urwała.

Akcja powieści toczy się w Herranie - mieście podbitym przed laty przez Valorian. Na początku poznajemy Kestrel, córkę Generała valoriańskich wojsk. Zbieg okoliczności sprawia, że trafia ona na aukcję niewolników, na której pod wpływem impulsu kupuje herrańskiego niewolnika - Arina. Dziewczyna płaci za niego horrendalnie wysoką cenne. I nie chodzi mi tylko o pieniądze. Od tego wydarzenia losy bohaterów splatają się ze sobą coraz ciaśniej. Jednak czy w świecie pełnym intryg i brutalnych praw znajdzie się miejsce na miłość rodem z szekspirowskiego dramatu? Tego zdradzić wam nie mogę.

Pierwszą rzeczą godną podziwu jest to, w jaki sposób Marie Rutkoski utrzymuje czytelnika w napięciu. Musze przyznać, że biorąc do ręki Pojedynek spodziewałam się schematycznej historii jakich pełno teraz na rynku. Nic z tego. Autorka zaskakuje nas rozwojem akcji, intryguje licznymi niedopowiedzeniami, wstrzymuje bicie naszych serc każąc czekać na dalszy rozwój wypadków. Nie wiem ile razy odkładałam Kindle'a mówiąc sobie, że czas spać, że przecież bohaterowie nie uciekną, że rano będą na mnie czekać, jednak o przerwaniu lektury nie było mowy. Gwarantuję wam: opowieść o młodej Valoriance i herrańskim niewolniku wciągnie was bez reszty. No cóż, przynajmniej mnie wciągnęła ;).

Brawa dla pani Rutkoski należą się również za lekkość, z jaką czyta się wszelkie dialogi czy wzmianki o historii świata, w którym rozgrywają się losy bohaterów. Zarówno przeszłość obu
państw, jak i głównych bohaterów poznajemy stopniowo, autorka nie zasypuje nas gradem informacji. Nie męczy czytelnika fachowym, wojskowym słownictwem, nie rozwodzi się nad barwnymi opisami wydarzeń z przeszłości, lecz niespostrzeżenie wplata retrospekcje w rozmowy bohaterów. A i język postaci nie sprawia czytającemu trudności. W zależności od sytuacji rozmowy są naszpikowane odpowiednimi emocjami - raz humorem, innym razem gniewem czy też smutkiem. Nic tutaj nie jest wymuszone, nie ma zbędnych informacji, nadmiaru pustych słów ani żadnej sztuczności, przez co czytanie Pojedynku to czysta przyjemność.

Nie mogę nie wspomnieć o postaciach wykreowanych przez panią Rutkoski. Nie wiem jak wy, ale ja przyzwyczaiłam się już do dwóch rodzajów bohaterów występujących w książkach młodzieżowych: dziewczyny-wojowniczki, która ni stad ni zowąd potrafi pokonać pułk wojska gołymi rękoma, nieomylnej i doskonałej, oraz chłopaka-tajemniczego przystojniaka, który wkracza w świat wojowniczki i wywraca go do góry nogami. I tu znów głębokie ukłony dla Marie Rutkoski, za niepowielanie tej stereotypowej pary. Ostatnie co można powiedzieć o Kestrel, to że jest idealną wojowniczką! Dziewczyna jest cudownie prawdziwa, popełnia błędy, ponosi konsekwencje swoich wyborów ale co ważne, nie ma tu jakiegoś przesadyzmu. Valorianka jest silna i bystra, uparta i sprawiedliwa, czym niemalże na każdym kroku wzbudzała moją sympatię. Arin z kolei już od początku wywołał moją ciekawość. Pochłaniałam kolejne strony, chcąc poznać jego historię, a gdy już ją poznałam nie byłam zawiedziona. Jego szczerość, spryt i wytrwałość oczaruje wszystkie czytelniczki, a i nie jednego czytelnika również.

Co jeszcze przyczynia się do tak pozytywnej oceny? Hmm… wydaje mi się ze wyczucie, z jakim pani Rutkoski snuje opowieść walki o niepodległość, przeplataną zakazana miłością dwojga głównych bohaterów. Oczywiście, uczucie łączące Kestrel i Arina ma niesamowite znaczenie, ponieważ to przez nie zarówno Herrańczyk , jak i Valorianka podejmują multum decyzji, które wpływają na losy obu państw. Jednak to nie miłość dominuje w powieści. Nie ma tu milionów ognistych pocałunków, całonocnych rozmyślań pod tytułem "kocha, czy nie kocha", nie ma nadmiernej ckliwości. Jest za to walka o wolność. Są niezliczone spiski i intrygi uknute zarówno przez tych złych, jak i przez tych dobrych. Jest walka na miecze, jest krew i ból. A dopiero w to wszystko autorka subtelnie wplata wątek miłosny, który jest wisienką na torcie tej historii.

Długo szukałam minusów, jednak na próżno. No, może tylko jeden, ale malutki: książka zbyt szybko się kończy.

Podsumowując: Marie Rutkoski spisała się na medal. Pojedynek to powieść, którą serdecznie polecam wszystkim miłośnikom wspaniałych historii pełnych intryg, dynamicznej akcji oraz miłości, która rodzi się, a której być nie powinno. Jednak uprzedzam: jeśli następnego dnia musisz wstać skoro świt, bo masz egzamin czy ważne spotkanie, to poczekaj z sięgnięciem po tę książkę. Nie ręczę bowiem, że oprzesz się pokusie pochłonięcia jej duszkiem, tak jak to było w moim przypadku, a wtedy nieprzespaną noc masz jak w banku ;)

Dziękuję za odwiedzenie mojego bloga ;).

A skoro już tu jesteś, to proszę, poświęć minutkę i zostaw po sobie ślad w komentarzu ;)

A! I zostaw, proszę, link do swojego bloga, z pewnością wpadnę i się rozejrzę ;*