Jakie to uczucie: pocałować starożytne zwłoki? | Czas mumii, czyli serce w bandażach, Ezra Fox i Alek Falcone

Hej Szkieletorki!

Co tu dużo mówić, nad czym się rozpisywać… nadszedł Czas mumii, czyli serce w bandażach ;).

Pierwszy rozdział był dla mnie ciężkim szokiem. Drugi z resztą też. Dopiero przy trzecim postanowiłam złamać moją świętą zasadę nie czytania recenzji innych przed napisanej własnej… i chwała niebiosom za to! Z pierwszej z brzegu  opinii na Lubimyczytać dowiedziałam się szybciutko, że mam do czynienia z parodią młodzieżówki z wątkiem paranormalnym (ja nie wiem jak mi to mogło umknąć, kiedy pytałam o egzemplarz recenzencki xD). Od tej pory poszło już szybko, gładko i bezboleśnie. Śmiem nawet powiedzieć, że całkiem przyjemnie ;)

Głowę Sofii zaprzątają problemy typowe dla nastolatek – zadania domowe, nauka do egzaminów i takie tam. Wychowywana przez ojca, który problemy zwalcza spalonym ciastem lub (w sytuacjach krytycznych) gazem pieprzowym szuka informacji o mamie, która opuściła ich kilka lat temu. Nagle zarówno poszukiwania matki, jak i nauka schodzą na drugie miejsce, kiedy dziewczyna zakochuje się po uszy w tajemniczym nieznajomym, którego spotyka w szkolnej stołówce. Chłopak jest intrygujący, pozawijany w bandaże i z niewiadomych przyczyn zainteresowany Sofią… a Sofia jest zainteresowana nim (z przyczyn wiadomych). Nastolatki zbliżają się do siebie, na jaw wychodzą rodzinne sekrety oraz tajemnica, którą chłopak (niezbyt mocno) skrywa… jak to jest zakochać się w mumii? Na pewno dziwnie, ale czy taki związek ma szansę wypalić? Autorzy książki odpowiedzieli (albo i nie) na to w Czasie mumii i tam powinniście szukać odpowiedzi ;)

Zdecydowanie zbyt poważny mi ten opis wyszedł, ale chyba nie umiem sklecić takiego, który oddałby w pełni absurdalność tej historii. Tak naprawdę od samego początku oczywistym jest, że Seth (wspomniany wyżej tajemniczy chłopak) to mumia, że Sofia się w nim zakocha, że czeka ich coś niebezpiecznego a na końcu wszyscy będą żyć długo i szczęśliwie. Tu wszystko jest oczywiste. Czemu? Ano właśnie temu, że mamy do czynienia z parodią. I wiecie co? Pierwszy raz trafiłam na parodię, która mi się podobała.

Poważnie, bardzo spodobał mi się humor autorów. Chociaż… kurcze, z duetami pisarskimi jest taki problem, że nigdy nie wiadomo którego autora „fragment” czytamy, ale mam wrażenie, że przypadł mi do gustu humor jednego z panów, a drugi po prostu mnie nie drażnił. Czułam takie subtelne zmiany w tekście ale mniejsza z tym. Mam zaznaczoną maaaasęęęę cytatów, raz za razem uśmiechałam się pod nosem czytając Czas mumii… a więc główny cel został osiągnięty – lektura książki mnie ubawiła.

Musicie wiedzieć, że ta książka nie spodoba się każdemu – jeśli nie lubicie młodzieżówek i ich nie czytacie, to możecie nie podłapać schematów, które tak zgrabnie są wyśmiewane przez panów Foxa i Falcone’a. Jeżeli z kolei jesteście zapamiętałymi fanami gatunku, to może was oburzyć takie przerysowywanie i wyolbrzymianie kalek, które kochacie. Wydaje mi się, że do Czasu mumii należy podejść z ogromnym dystansem – wtedy i tylko wtedy dostaniecie kilka godzin świetnej zabawy i odprężenia.

Z racji tego, że autorzy upchnęli do książki wszelkie możliwe schematy, bohaterowie nie są zaskakujący i jakoś nietypowo wykreowani. Sofia to typowa nastolatka, która traci głowę dla chłopaka i zaczyna myśleć… czymś innym. Seth jest tajemniczym przystojniakiem, takim trochę Edkiem ze zmierzchu, ale zamiast diamentowej skóry i kłów na puste oczodoły i bandaże. Jest jeszcze Duncan, czyli najlepszy przyjaciel Sofii, który kocha się w niej od lat (nieprawdopodobne, nie? XD), a także tata głównej bohaterki, który jest troszkę nadopiekuńczy. Śmiem twierdzić, że ten ostatni był moją ulubioną postacią z całej książki – rozbrajał mnie swoim podejściem do wychowania córki, faszerowaniem jej spalonym jedzeniem (żeby nie zaraziła się salmonellą!), próbą wytłumaczenia seksu na przykładzie kręgli… no, generalnie całokształt kreacji ojca Sofii mnie rozwalił ;).

Nie nastawiajcie się na to, że jakikolwiek plot twist z Czasu mumii was zaskoczy – nie ma szans. Od początku do końca wszystko możemy przewidzieć, wątki nie są zbytnio rozbudowane, nie ma tu haczyków ani miejsc, w których moglibyśmy się pogubić. I do tej pory nie mogę uwierzyć, że mi to nie przeszkadzało, ale poważnie… podobało mi się, że to jest takie idiotycznie banalne. Nie wiem, może byłam w ciężkim szoku po Fandomie…

Czytałoby to się bardzo dobrze, ale miałam jeden mały problem – Sofia za wszelką cenę próbowała ze mną rozmawiać. Nie wiem jak wy, ja nie lubię zbytnio takiej narracji. A tu co krok główna bohaterka poprawiała się tak, jakby opowiadała to mi „na żywo”, zwracała się do mnie bezpośrednio, zadawała pytani i tak dalej. Może w normalnej powieści by mi to nie przeszkadzało, ale tutaj, gdzie celowo wykreowano Sofię na głupiutką nastolatkę jakoś nie mogłam przełknąć takiego zabiegu.

Więcej grzechów nie pamiętam.

Podsumowując, Czas mumii to krótka historia, która może sprawić czytelnikowi sporo frajdy, jeśli podejdzie on do niej z dystansem. Ezra Fox i Alek Falcone w prześmiewczy sposób przeprowadzają nas przez schematy i kalki znane nam z młodzieżówek, robią to ze smakiem i wyczuciem. Powtarzam jednak raz jeszcze, że niekoniecznie spodoba się ona każdemu, ale to wy musicie sami zadecydować czy chcecie zaryzykować spotkanie z ożywioną mumią ;)

Zaintrygowani? Liczę na to, że tak, bo Czas mumii to coś innego, chociaż tak dobrze znanego wszystkim nam. Skusicie się na randkę ze zmumifikowanym przystojniakiem? Dajcie znać w komentarzach!

Buziaki!

Ula ;*

Za książkę dziękuję wydawnictwu Dziwny Pomysł ;)

PS. Wybaczcie mi brak cytatów - mój telefon zdurniał i usunął PDF-a książki, a co za tym idzie cała masa zaznaczonych cytatów poszła się... poszła się kochać :/

Tytuł oryginalny: Unwrap My Heart: or It's Time For Mummies

Tłumaczenie: Joanna Barbara Bernat

Data premiery: 21.04.2018

Ilość stron: 164

Wydawnictwo: Dziwny pomysł