Teoria chłonności magii, czyli czemu wolę książki bez „e”

Cześć i czołem!

Dziś przychodzę do Was z takim moim małym przemyśleniem, po tytule możecie domyślić się czego dotyczącym.  Co mnie natchnęło do takich rozmyśleń? Już wyjaśniam ;).

Zaczęły się wakacje, więc mogę pozwolić sobie na szczyptę słodkiego, błogiego lenistwa. I tak oto byczyłam się w najlepsze na huśtawce przed domem czytając Szklany Tron, gdy podeszła do mnie babcia z wyrzutem, że „my, młodzi to nic tylko z nosem w tych komputerach!” i że „za jej czasów to się pracowało, się bawiło i (o ironio!) SIĘ CZYTAŁO!”. „ Babciu, ale ja właśnie czytam, patrz!” i pokazałam jej e-book. Żałujcie, że nie mogliście zobaczyć jej miny i usłyszeć tego zszokowanego „To tak można?!”;).  I tak wywiązała się rozmowa o elektronicznych książkach z moją kochaną babcią. Wyjaśniałam, tłumaczyłam, a na końcu usłyszałam, że „ten cały e-book to jest do kitu”. A kiedy zapytałam czemu, babcia odpowiedziała: „No a co to za przyjemność, jak nie możesz poczuć czytanej książki?”. I to mnie sprowokowało do zastanowienia się nad tym i napisania tego posta ;).

Mamy XXI wiek. Teraz wszystko jest „e” i nic na to nie poradzimy. Oczywiście nie da się zaprzeczyć, że ma to wiele zalet. E-maile są dostarczane w ułamku sekundy, nie to co tradycyjne listy, na które nasi rodzice czy dziadkowie czekali tygodniami. E-dziennik ułatwia życie uczniom i nauczycielom. E-papierosy nadal są trującym syfem, ale przynajmniej nie śmierdzą (…aż tak. FUJKA!). Ogólnie dużo zyskujemy na tym jednym, małym „e”… ale czy zastanawialiście się ile przez to samo „e” tracimy?

Ja po e-booki sięgam, przyznaję się bez bicia. Ale nigdy, przenigdy nie wybrałam i nie wybiorę e-książki, jeśli mogę zdobyć ją bez tego  „e”! Elektroniczne czytadła dopuszczam w trzech przypadkach:

1. Kiedy mam niejasne przeczucie, że książka mnie nie porwie, nie znalazłam jej w bibliotece, ale mimo cichego głosiku szepczącego „nie warto..” uparcie chcę sprawdzić, czy przypadkiem intuicja nie robi mnie w konia,
2. Kiedy zakupiony/pożyczony pierwszy tom okazał się przeciętny, ale nie aż taki słaby, żeby zrezygnować kolejnych części,
3. No i kiedy książka wstrząśnie moim światem i nie da mi spokojnie usiedzieć na dupsku w oczekiwaniu na kupno czy wypożyczenie następnych tomów ;)

Jednak jeśli mogę, to e-booki omijam. Babcia ma świętą racje. Jak na książkocholiczke przystało jestem uzależniona od szelestu przewracanych stron, od zapachu starego papieru albo wręcz przeciwnie – nowiutkich kart, które jeszcze czuć farbą z drukarni. Coś pięknego! Uwielbiam czuć ciężar dobrej historii w dłoni, a świadomość, że w tym prostokątnym cudeńku ktoś zmieścił cały nieznany, nowy świat pełen sekretów, romansów, smoków, orków czy innych bestii wywołuje ciarki.  Książki mają w sobie magię, której ich młodsze e-siostry nigdy mieć nie będą.

Właściwie to mam pewną teorie dotyczącą chłonności magii przez różne tworzywa. Według tej teorii ekrany wykazują żałośnie znikome zdolności chłonne, a co za tym idzie mają bardzo niski poziom przekaźnictwa magicznej energii. Z kolei wskaźnik chłonności magii przez tradycyjne książki wywala skale, czujniki szaleją. W niektórych przypadkach magiczne wibrację czuć nawet bez otwierania cudownego tomiszcza, wystarczy wziąć je do ręki i spojrzeć na okładkę!

(A skoro już o magii mówimy, to zostawię tu tego pana i jego głos... Chociaż to jest zupełnie inna magia :))

Teoria ta powstała ubiegłej nocy, i zdaje sobie sprawę, że jeśli czyta to jakiś zagorzały mat-fiz to pewnie oczy palą nieszczęśnika, gdy to widzi, za co przepraszam. Niestety nie dane mi było zapałać miłością do tej jakże pięknej nauki ścisłej, jaką jest fizyka, tak więc prawdopodobnie użyłam zupełnie błędnych określeń, ale… ale ja nie o tym miałam pisać!

Wracając do meritum: czemu nie e-book? Ano temu, że elektryczność blokuje przepływ emocji. Historia spisana an papierze wzrusza i wciąga jakoś bardziej, a żeby poruszył mnie tekst na wyświetlaczu potrzebna jest naprawdę wyjątkowo mocna opowieść. Jeśli zdarzyło mi się uronić łzę albo zaśmiać się pod nosem przy e-booku, to boję się pomyśleć co bym czuła czytając książkę-książkę.

Do tego dochodzi kwestia ograniczenia w postaci baterii. Wyobraźcie sobie, że dajmy na to… jedziecie autobusem i czytacie naprawdę dobrą książkę. I gdy zaczyna dziać się coś pieruńsko ważnego, wasze oczy nie nadążają za tekstem, kulminacyjny moment, aż tu nagle BENG! Bateria padła, ekran gaśnie, dziękuję, dobranoc. Raz mi się to przytrafiło. I wiecie co? Książka by mi takiego świństwa nigdy nie zrobiła!

Oczywiście e-book nie jest złem wcielonym ma też dobre strony, jak chociażby możliwość posiadania w malutkim urządzeniu całej biblioteki różnorakich książek, albo to, że możemy kupić książkę w 3 minuty nie ruszając się z lóżka, ale mimo wszystko do swojej papierowej poprzedniczki jest mu daleko.

Podsumowując: nie mówię NIE elektronicznym książkom, bo mają wiele zalet. Jednak jestem tradycjonalistką-technofobem, tak więc jeśli mam wybór, to wybiorę starą, dobrą książkę.

O zgrozo, miało być krótko, a się rozpisałam! Ale już tyle, już milknę ;).

A co Wy o tym myślicie? Wolicie książki z, czy bez „e”? A może nie stanowi to dla Was specjalnej różnicy? Czekam na wasze opinie!

Całusy ;*

Dziękuję za odwiedzenie mojego bloga ;).

A skoro już tu jesteś, to proszę, poświęć minutkę i zostaw po sobie ślad w komentarzu ;)